نامه نوشتی که چرا ؟

سراب زندگی پیدا میان دخمه های تنگ         

          که چشمانت فقط تنها سیاهی های چشم خود می بیند و
دستانی که تنها موی مانده بر سر را

نه اندیشه

- نه یک لبخند 

 نه یک جرعه کلامی از لبانِ تنگ - 

قدم ها استوار - سوی مرگ   !!! 

چه لرزان است دستان و دلش آن بند

 و ضربه ای که ناگهان سوی چشات رو می بره ...